Mildheid is … weten dat jij (goed) genoeg bent
Ik durf het bijna niet te zeggen (lacht), maar ik heb er weinig moeite mee om mezelf te aanvaarden zoals ik ben. Ik voel ook een grote mildheid tegenover mijn lichaam. Als ik mensen hoor afgeven op hun eigen lichaam - te dik, te dun, te lang, te kort - dan sta ik versteld. Ik zou mijn lichaam nooit durven bekritiseren! Mijn lichaam draagt mij door het leven. Ik kan stappen, luisteren, kijken, ik heb kinderen gebaard en ziektes overwonnen, daar kan ik toch alleen maar dankbaar voor zijn? Je lichaam verdient al die kritiek niet en jij verdient het niet dat je jezelf zo onderuit haalt.
Ik had een moeder die helemaal niet ijdel was. Ze had één lippenstift die ze twee keer per jaar gebruikte (lacht). Dat basisgevoel: je bent goed zoals je bent, dat heeft zij me meegegeven.
Niemand kan jou zo ondermijnen als jij zelf. Er is niemand die je zelfvertrouwen harder kan doen wankelen. Over hoe je eruit ziet, wat je doet, of het allemaal wel goed genoeg is, of jij wel genoeg bent. Maar echt waar, je mag er zijn, zoals je bent.
Mildheid is … een opgave en een verantwoordelijkheid
De mildheid die ik voel tegenover mezelf is een groot geluk. Ik haal voldoening uit de dingen die ik doe en daar ben ik tevreden mee. Ik kan leven met mezelf. Wat niet wil zeggen dat ik geen ambetante kantjes heb, absoluut wel! Maar als je daar mild naar kan kijken, begrijpen waar die scherpte vandaan komt, met de intentie om eraan te werken, om het beter te doen, dan kan je ermee aan de slag.
Mildheid brengt een zekere verantwoordelijkheid met zich mee. Het is geen gelatenheid, met iedereen overeen komen en alles ok vinden. Het is een zware opdracht om mild in het leven te staan. Je moet serieus aan jezelf werken om daar te geraken. In plaats van te oordelen en te veroordelen, wat doe jij zelf om de wereld een beetje beter te maken? Nu klink ik heel Bond zonder Naam-achtig, maar dat is de bedoeling he! (lacht)
(fotograaf: © Katrin Torfs)
Download hier de maandspreuk →