Het ga je goed... en beter.
Dag,
Wat kan ik je wensen, behalve dan alles? Ik die niet weet wat het is, al dat wachten achter hoge muren en gesloten deuren, weg van de wereld en al wie en wat dierbaar is. Ik die niet hoef te weten wat het is om te begrijpen hoe dat moet schuren in je dagen, elke dag opnieuw, hoe dat moet wegen, elke ochtend als de wereld daar weer is.
Ik wens je moed, rivieren vol, om naar binnen en om je heen te kijken, de wil om te blijven dromen, de kracht om beter te leren weten. Ik wens je zachte sneeuw en zon, kale bomen om naar te kijken, met takken reikend naar een verte, en ook wat herfst, om de kleuren van het licht in dat seizoen. Ik wens je eerlijke woorden van geliefden en lieve woorden van wie ze ook maar voor je over heeft. Armen die op je wachten, ergens, en een blik die voor altijd bij je blijft. Ik wens je mooiere herinneringen, vertrouwen in wat komen gaat en meer nog in jezelf. Ik wens je het lef toe om te stoppen met hopen en te doen wat moet gebeuren om het te doen gebeuren. Ik wens je stil plezier en gulle soorten lach, verrassingen in kleine hoeken, schoonheid die er altijd is. En warmte die goed doet, omdat je ze daar en dan niet eens zomaar had verwacht. Ik wens je mooie liedjes die blijven duren en verdriet dat overgaat. Tijd die sneller tikt en flauwekul die toch beter maakt. Weggeblazen stof, diepe droomloze soorten slaap en blijheid die sterker is dan jezelf.
Ik zit me af te vragen of deze wensen fijn zijn om te lezen, of net confronteren met al wat er niet is, ik hoop dat eerste. Ik heb meer dan eens projecten opgezet in gevangenissen, en in mijn contacten met de mannen binnen is datgene wat me misschien nog het meest trof de grote emotionaliteit van al die ogenschijnlijk stoere kerels. Je tot de tanden toe bewapenen is ook maar een manier om te proberen het leven te overleven, heb ik toen beseft.
Ik onderschat geenszins hoe moeilijk het is, daar zijn, en evengoed nadien weer buitenkomen en proberen andere wegen te kiezen. Tegelijk geloof ik heilig in de maakbaarheid van de mens. Ik weet ook wel: niet alles komt altijd goed, maar wie wil en durft kan bijna alles, en dat is zo veel. Ik wens je die wil en durf
toe, en wat mensen en dingen die je daarbij kunnen helpen, nu of later, wanneer jij er klaar voor bent.
Maar weten wat kan, is toch het begin van alles. Durf misschien al te beginnen met dat niet en nooit te vergeten.
Het ga je goed
en beter.
Griet
