Mantelzorg als persoonlijke opdracht
Ik ben sinds enige tijd actief als vrijwillige briefschrijver bij BZN Traliepost. Mijn echtgenote moet, jammer genoeg, afrekenen met de ziekte van Parkinson. Toen Bond zonder Naam me vroeg om te getuigen over de mantelzorg die ik verleen, voelde ik mij enigszins vereerd met dit voorstel, maar eigenlijk beschouw ik die bijstand aan mijn echtgenote niet als mantelzorg. Mijn inzet voor mijn echtgenote is mij tot nog toe nog geen seconde als last overgekomen, ik aanzie het namelijk als mijn persoonlijke opdracht, als onderdeel van mijn persoonlijk leven. Dat is toch de essentie van de verbintenis die ik, 62 jaar geleden, heb aangegaan. Een verrijking Wanneer mijn vrouw iets (een of andere huishoudelijke of persoonlijke handeling) niet meer zelf kan uitvoeren of opknappen dan doe ik dat gewoon zelf, niet omdat zij het vraagt, maar spontaan, omdat ik het, zonder erover na te denken, als mijn eigen taak beschouw. Het vergt geen enkele bewustmaking, het gebeurt zomaar, vanzelfsprekend, even automatisch als een handeling die men voor zichzelf uitvoert. Deze mantelzorg betekent dus geenszins een last voor mij. Integendeel: het is een verrijking gebleken want ik heb leren poetsen, wassen en koken, dit laatste weliswaar slechts als hulpkok.
Brieven schrijven, een vorm van mantelzorg
Bij andere mantelzorgers ligt het toch wel anders. Zij hebben niet, zoals ik de morele plicht (‘in goede en kwade dagen’, levenslang) om een bepaalde zorgtaak op zich te nemen. Zij volbrengen hun zorgtaak uit vrije wil, gewoonweg omdat zij beseffen dat hun inzet nuttig, zalvend, vaak onvervangbaar, soms zelfs levensnoodzakelijk is. Voor mij horen de trouwe briefschrijvers ook tot de categorie mantelzorgers.
Diepe waardering
De zorg voor minderbedeelden of noodlijdenden, het kenmerk van de mantelzorg, is zeker lovenswaardig. De mantelzorger krijgt ook veel goeds terug: de grenzeloze erkentelijkheid en de diepe waardering van de persoon die hij of zij heeft bijgestaan. De aard en het volume van de zorg hoeft niet enorm en spectaculair te zijn: elke bijdrage, hoe gering ook, wordt op prijs gesteld. Voor mij hoeft men aan twee voorwaarden te voldoen om mantelzorger te worden en te blijven: het besef, dat men iets nuttigs kan doen voor een zieke, een bejaarde, een mindervalide, een vereenzaamde.de bereidheid om de eerste stap te zetten en vol te houden.
Traliepost
Gelukkig is de zorg voor mijn vrouw niet te tijdrovend en kan ik af en toe een paar uurtjes vrijmaken om mijn traliepostcorrespondent om de veertien dagen een briefje te bezorgen. Dit vind ik zo belangrijk voor de gevangenen. Tijdens de cipiersstakingen werd nogmaals duidelijk dat ons huidig detentiesysteem ernstig tekort schiet op het stuk van de vrijwaring van de mensenrechten (rechten die nochtans uitdrukkelijk door de basiswet van 2005 werden toegezegd).
