Hij volgde zijn hart en zijn geweten
Op initiatief van Bond zonder Naam bracht ik samen met een groep andere mensen een bezoek aan het asielcentrum op Linkeroever in Antwerpen. Een verhaal sprong eruit. Dat van Ibrahim.
Het beklijvende verhaal van een jongeman uit Irak, een jongeman die zijn geweten en zijn hart volgde en daar een zware tol voor moest betalen. Het bracht hem met zijn echtgenote in het asielcentrum. Op de vlucht voor een gewisse dood. Op zoek naar een veilige haven voor de geboorte van hun eerste kindje.
Materiële bezittingen heeft hij niet meer. Alles werd vernield. Samen met zijn vrouw verblijft hij in een asielcentrum, met zelfs geen zekerheid in het land te mogen blijven. Niet bepaald de bestemming die smokkelaars hem en zijn vrouw voorhielden, in ruil voor al hun spaargeld. Vrienden en familie zag hij een zinloze dood sterven. Als hij terugkeert, staat ook hem hetzelfde te wachten. Hier op straat krijgt hij geregeld ‘terrorist’ naar het hoofd geslingerd.
Ik ben beschaamd dat ik mijn akkefietjes problemen durf te noemen. Ik bewonder Ibrahims kracht om door te gaan en de moed waarmee hij over die traumatische gebeurtenissen vertelt.
Wie nog maar een beetje denkt dat álle vluchtelingen geluk- of welstandszoekers zijn, nodig ik uit om eens een bezoekje te brengen aan een asielcentrum. Moet je echt doen. Het is een meer dan goede oefening voor het hart.
Walter
