Het blijft hier allemaal mensenwerk
Charlotte: Detentie interesseert me. Ik koppel nieuwe vrijwilligers en gedetineerden aan elkaar en begeleid de vrijwilligers o.a. bij het beantwoorden van brieven of wanneer ze zich zorgen maken over hun correspondent. Daar haal ik veel voldoening uit. Uit de brieven van gedetineerden blijkt dat ze via deze weg op een ander pad terecht willen komen. Ze bloeien open en krijgen een nieuwe focus.
Sofie: Ook voor mij is het moeten overleven in de gevangenis een thema dat me heel erg raakt en verontwaardigt. Het omgaan met gedetineerden en het coachen van de vrijwilligers vraagt een bepaalde gevoeligheid, daarom moet ik witte raven zoeken voor dit soort werk. Charlotte heeft die gevoeligheid. Als coach leest ze alle brieven na en kijkt ze hoe die evolueren en welke verwachtingen er ontstaan. Ze kan tussen de regels lezen. Het juist matchen van de duo’s is niet evident en je moet de verhalen die je leest aankunnen. Dat vraagt om een evenwicht tussen betrokkenheid en afstand.
Charlotte: Je groeit daarin. Ik kan me in de onzekerheid van de vrijwilligers die ik begeleid herkennen. De reacties die ik nu kan geven, zouden me een jaar geleden niet gelukt zijn.
Het doet me veel deugd om te merken dat ik hier echt alles kan bespreken en het heeft me doen inzien dat ik ook op andere werkplekken nood zou hebben aan ruimte voor wie je bent, aan een open communicatie. Naar mijn gevoel bereik je zo meer.
Sofie: Ik vind het zelf heerlijk om zo te kunnen werken: in het vrijwilligerswerk bij Bond zonder Naam mag geen prestatiedruk zijn, het blijft hier allemaal mensenwerk. Als iemand een slechte dag of periode heeft, kunnen we ons steeds reorganiseren en kijken wat er mogelijk is. Niet alles is 100 % perfect, maar doordat we elkaar kennen, is er veel mildheid. Dat kan ook alleen maar dankzij de filosofie van de beweging.
Charlotte werkte mee als vrijwilliger-coördinator bij Traliepost. Dit briefwisselingsproject laat gevangenen en mensen in vrijheid brieven naar elkaar sturen. Zo verbinden we de wereld van binnen met de wereld van buiten. Dit geeft mensen achter tralies hoop en perspectief.
