"Samen Lezen" hoort in de gereedschapskist van elke hulpverlener
"De afgelopen maanden heb ik het genoegen om elke maandagnamiddag mijn (werk)dag af te sluiten met een uurtje Samen Lezen in het buurtcentrum in Mortsel: De Populier.
Laat ons zeggen dat ik geen hoogstaand literatuurmens ben, alsook geen leesfanaat. Ik ben een millennial: geboren in de jaren ’90 val ik tussen boek en scherm. Maar dit Samen Lees-uurtje, is van een andere orde. Tijdens mijn opleiding tot leesbegeleider, georganiseerd door Bond Zonder Naam, werd ik opnieuw ondergedompeld in de kunst van verbeelding die bij het lezen komt kijken. Dit was voor mij misschien geleden van mijn middelbare schoolcarrière, toen mijn tranen in de papieren bladzijden drongen van ‘Het uur nul’ van Dirk Bracke.
Aanvankelijk ging het voor mij vooral om het sociale aspect, ik ben begeleider in de geestelijke gezondheidszorg. Het doel van Samen Lezen is o.a. het creëren van verbondenheid tussen mensen. Wanneer het daarbuiten in de wereld stormt, trekken wij ons met een beperkte delegatie terug om ons te buigen over, bijvoorbeeld, een dierenverhaal van Toon Tellegen. Het klinkt banaal, maar het is zo krachtig! Want datzelfde dierenverhaal kan mensen hun wereld dan weer opentrekken en uit hun cocon halen. Mensen leren van elkaars ideeën en interpretaties, we luisteren naar elkaar, we leren openstaan voor andermans visie, we worden geprikkeld en geïnspireerd. Aan de leestafel zijn we vrienden onder elkaar.
Samen Lezen blijkt gewoonweg een, voor mij, nieuwe en progressieve methodiek die thuishoort in de gereedschapskist van elke hulpverlener en sociale – of zorgorganisatie. Therapie zonder therapie te zijn, beschrijft Jan Raes het. Ik mag elke week teksten plukken uit een arsenaal van de meest uiteenlopende, diverse literatuur om er vervolgens met een even divers en uiteenlopende, interessante groep mensen mee aan de slag te gaan. Het voedt mij als mens en als hulpverlener: de teksten én de mensen, met hun insteek en eigen verhaal. We maken samen dit moment. We delen met elkaar. Er is ruimte voor humor en voor verdriet. De eventuele hete hangijzers houden we voor bij een warm kopje soep nadien.
Ik voel me vereerd om dit te mogen doen en mensen op deze manier samen te brengen en een stukje te begeleiden. En ik zie ook hoe deelnemers blijven terugkomen of reeds uitkijken naar de volgende maandag. Wat een ontdekking, elke keer opnieuw! Dankuwel."
Jente Van Mechelen
Leesbegeleider en zorgverlener bij Beschut Wonen Mortsel
